belli bir yaşa gelmeye başladıktan sonra insan artık geri dönüşü olmayan bir yola giriyor
eskiye dönük her şey özlenmeye başlıyor
her ne kadar bir akım bunu
insanın mutsuzluğuna bağlıyor olsa da bu her zaman geçerli olmayabiliyor
yani sadece mutsuz insanlar, geçmişteki mutlu anlara dönüp orada kalmak istemiyor
ne kadar mutlu olursanız olun
insan büyük mutlulukta dahi özlemini çektiği o daha üst mutluluğa sahip olma arzusuyla
geleceğin belirsizliğinden geçmişin somut ulaşılamayan ve aynı zamanda abartılmış mutluluk bazen de mutsuzluk anlarına bir yönelim içerisine girebiliyor
birazdan işe çıkmak için çıkacağım dışarı öncesi son bir defa ölen beyin hücrelerimin bir kısmıyla ölümsüzlüğe -asıl amaç bu olsa gerek- bir şekilde ulaşma çabasıyla son gayretlerimi gösteriyorum.
ve aynı zamanda geçmişten kalan o bütün eski dinlediğim şarkıları hızlı bir şekilde dinleyerek...
gitmeyeceğimin daha doğrusu ne yaparsam yapayım gidemeyeceğimin de farkındayım geçmişe
ama ümit böyle bir şey değil mi
ya da yaşlanmak mı diyorsunuz
vakit daralıyor
kum saati bekleme niyetinde değil ve işe gitme zamanı...
anlatacaklarım yine yarım mı kaldı bayım ne olur kusuruma bakmayın
belki bir daha ki sefere daha net anlatamayabilirim yine kendimi...
