Bir akvaryumda çalışan baba ve onun otistik oğlu arasında geçen dramatik bir film diye klasik bir özet geçebiliriz.
Sürükleyici mi: hayır, senaryo sizi sarsıyor mu: hayır, oyunculuklar şahane mi: hayır, görsel ve müzik efektler mükemmel mi: hayır; ee dostum o zaman niye izlenir bu film?
Film, otistizmi o kadar yalın ve duru anlatıyor ki, özellikle ebeveynlerin ruh haline yapılan gönderme ile oturup ağlayabilirsiniz. Şayet zihinsel ve bedensel engelli bireylerle aynı ortamı paylaşmamışsanız ya da çok da farkına varmamışsanız filmin size vaat ettiği bir şey yok diyebilirim. Özellikle otistik oğlun şahane oyunculuğu sizi etkilemekten çok sıkabilir. “Ben X” den sonra izlediğim muhteşem filmlerden birisi daha…
