O kadar çok dokunaklı sahne var ki filmde hangi birini anlatsam eksik olacakmış gibi geliyor. Özellikle ilk sahnede adamamız, yaşadıklarından dolayı tanrıya lanetler okurken, karşılaştığı kadına zengin yaşamından dolayı kızıyor, onun kendisini anlayamayacağını, yaşadığı lüks hayatla kendi hayatını kıyaslamaması gerektiğini vurgularken birdenbire kadının yaşamına odaklandığımızda başka bir gerçekle karşılaşıyoruz. Aslında güzel bir hayatı olduğunu sandığımız kadının çektiği acı dayanılır gibi değilmiş!
Her ne kadar çektiğimiz acıların çok büyük olduğunu ve kimsede olmadığını düşünsek de aslında her zaman bizden daha çok acı çeken insanlar muhakkak vardır.
